Europejski Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych to święto obchodzone w Europie każdego roku 5 maja, zapoczątkowane zostało we Francji na początku lat 90. XX wieku jako dzień godności osób niepełnosprawnych. W tym dniu obchodzimy też Dzień Godności Osoby z Niepełnosprawnością intelektualną.

Obchodzenie tych dni ma na celu uświadomienie społeczeństwu różnorodności, problemów dnia codziennego i przeszkód z jakimi spotykają się osoby niepełnosprawne czyli te, u których występują ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu spowodowane obniżeniem sprawności fizycznej lub psychicznej, albo nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu organizmu, oraz pomoc we włączeniu tej grupy społecznej w społeczne życie. Obchody Dnia są również okazją do zwiększenia świadomości publicznej o korzyściach płynących z integracji osób niepełnosprawnych w każdym aspekcie życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Ważną tematyką obchodów są bariery architektoniczne, które wciąż w naszych nowoczesnych i rozwiniętych miastach, potrafią uniemożliwić normalne korzystanie z wielu instytucji, urzędów oraz miejsc służących rozrywce. Bardzo istotne jest pokazanie możliwości osób z różnym rodzajem niepełnosprawności, a także zwrócenie uwagi na bariery (edukacyjne, zawodowe, komunikacyjne, prawne, kulturalne itp.), które uniemożliwiają im prowadzenie normalnego życia. Celebrowanie Dnia Walki z Dyskryminacją  jest okazją, by mówić głośno o problemie dyskryminacji i nierówności a także aby skierować apel do opiekunów, wychowawców i całego społeczeństwa. To my, każdy z osobna jesteśmy rzecznikami osób niepełnosprawnych intelektualnie – nasz stosunek do ich „inności” kreuje wizerunek osób niepełnosprawnych zarówno ruchowo jak i intelektualnie. Osoby niepełnosprawne umysłowo same nie potrafią zadbać o to jak postrzega się je w społeczeństwie a także nie mają wpływu na prawidłowe relacje z otoczeniem. To na opiekunach i wychowawcach spoczywa odpowiedzialność, ponieważ od nich w dużej mierze zależy, w jaki sposób społeczeństwo odbiera osobę niepełnosprawną- a są to osoby nierzadko chętne do aktywności zawodowej i społecznej.

Myśląc o tym temacie nasunął mi się piękny cytat Alberta Einsteina;

„Życie pojedynczego człowieka znaczy coś tylko wtedy, jeśli dzięki niemu życie każdej żywej istoty staje się bardziej godne i piękne. Życie stanowi świętość, to znaczy jest wartością nadrzędną, której wszelkie inne wartości są podporządkowane”