Pomysł na zostanie psychologiem kiełkował we mnie już od liceum. Zaczęłam go rozwijać na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie ukończyłam studia psychologiczne ze specjalizacją kliniczną oraz seksuologiczną. Od 2. roku ich trwania doświadczenie równolegle zdobywałam na dwóch wolontariatach w szpitalach psychiatrycznych, co stosunkowo szybko pozwoliło mi na rozpoczęcie szlifowania swojego praktycznego warsztatu psychologa w kontakcie z pacjentem.
W tym samym czasie, niezależnie od toku nauczania na studiach, zaczęłam także kształcić się teoretycznie w ramach nurtu psychoanalizy lacanowskiej, który wykorzystuję w swojej pracy. Stawia on nacisk przede wszystkim na indywidualność każdej jednostki, która przy odpowiednim wsparciu ze strony terapeuty-analityka zyskać może zdolność do niezależnego odnajdywania swojej życiowej drogi oraz odkrywania zarówno świadomych, jak i nieświadomych stron swojej psychiki, co stanowi klucz do poprawy jakości życia i stanu psychicznego.
Każdy człowiek rozwija właściwe sobie sposoby na poradzenie sobie z problemami, które bywają nieadaptacyjne- nie służą ich rozwiązaniu, a jedynie je pogłębiają. Wszelkie tzw. „zaburzenia” (np. nastroju, osobowości, odżywiania, lęki, fobie, zespół stresu pourazowego) stanowią tego przykład. Celem mojej pracy jest m.in. pomoc w odkrywaniu podmiotowego sensu istnienia takich trudności, nabycia nowej perspektywy w podejściu do nich, co w efekcie pozwala na lepsze radzenie sobie z nimi lub prowadzi do ich eliminacji.
Należę do Forum Polskiego Pola Lacanowskiego (FPPL)- stowarzyszenia zrzeszającego psychoanalityków, które tworzy przestrzeń do ciągłego rozwoju w kontekście psychoanalitycznej praktyki zawodowej. Swoją pracę regularnie poddaję superwizji.
Pracuję zarówno z dorosłymi, jak dziećmi i młodzieżą- indywidualnie oraz grupowo. Posiadam doświadczenie w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Przeprowadzam także warsztaty psychologiczne na terenie różnych placówek.
